Als je erfgenaam bent kun je kiezen of en hoe je de erfenis aanvaard.
Er zijn drie opties:
- Zuiver aanvaarden: je aanvaardt de nalatenschap en bent (samen met de andere erfgenamen die zuiver hebben aanvaard) aansprakelijk voor eventuele schulden van de nalatenschap, ook met uw privévermogen.
- Beneficiair aanvaarden: je aanvaardt de nalatenschap, maar bent nooit in privé aansprakelijk voor schulden van de nalatenschap.
- Verwerpen: je krijgt niets uit de nalatenschap en bent ook niet aansprakelijk voor eventuele schulden.
De wetgever vindt dat een minderjarig kind extra goed beschermd moeten worden. Daarom mag een minderjarig kind nooit aansprakelijk zijn voor schulden van de nalatenschap. Een minderjarige mag dan ook niet een nalatenschap zuiver aanvaarden.
Opties voor een minderjarige om de erfenis te aanvaarden
Voor een minderjarige zijn er slechts twee opties: beneficiair aanvaarden of verwerpen.
Zolang een kind nog geen 18 is, heeft het kind een wettelijk vertegenwoordiger. De wettelijk vertegenwoordiger kan namens het minderjarige kind rechtshandelingen verrichten. In beginsel zijn de met het gezag belaste ouders de wettelijk vertegenwoordigers.
De wettelijk vertegenwoordiger kan namens de minderjarige de nalatenschap beneficiair aanvaarden of verwerpen. Wordt de keuze niet gemaakt binnen 3 maanden na het overlijden dan geldt dat de minderjarige automatisch de nalatenschap beneficiair heeft aanvaard.
Namens een minderjarige de nalatenschap verwerpen, kan alleen met een machtiging van de kantonrechter. De kantonrechter verstrekt de machtiging alleen als dit in het belang van de minderjarige is. Dat is het geval als de nalatenschap negatief (meer schulden heeft dan bezittingen) is of als er sprake is van bijzondere omstandigheden. De reden voor het verwerpen van een nalatenschap moet goed aan de kantonrechter worden toegelicht en worden onderbouwd met bewijsstukken. Als de nalatenschap negatief is, is het belangrijk om schriftelijke bewijsstukken te sturen naar de kantonrechter. Hierin moeten de inkomsten en uitgaven van de nalatenschap staan.
Als de wettelijk vertegenwoordiger de nalatenschap namens een minderjarig kind beneficiair heeft aanvaard, dan moet de nalatenschap vereffend worden. Dit betekent, kort gezegd, dat er bepaalde regels gevolgd moeten worden bij de afwikkeling.
De taken van de vereffenaar zijn opgenomen in boek 4, titel 6, afdeling 3 van het Burgerlijk Wetboek en in de ‘Richtlijnen Vereffening nalatenschappen’ zijn gepubliceerd.
De taak om de nalatenschap te vereffenen komt te rusten op de wettelijke vertegenwoordigers van de minderjarige en de overige erfgenamen als die er zijn. Dit kan soms tot lastige situaties leiden. Als de ouders van de minderjarige gescheiden zijn en de vader komt te overlijden, dan zal de moeder de nalatenschap van haar ex-partner moeten afwikkelen namens haar kind. Het kan helemaal ingewikkeld worden, als de nieuwe partner van vader ook erfgenaam is. In dat geval zullen de nieuwe partner en de ex-partner moeten samenwerken zodat de nalatenschap kan worden afgewikkeld. Het benoemen van een executeur in het testament of het benoemen van een professionele vereffenaar kan daarbij behulpzaam zijn.
De wettelijk vertegenwoordiger beheert het erfdeel van het kind, totdat deze 18 jaar. Daarna verkrijgt het kind zélf het beheer over de erfenis en mag hij/zij de erfenis dus zonder toestemming uitgeven.
Indien je niet wilt dat de andere ouder, bijvoorbeeld omdat je daarvan gescheiden bent, het erfdeel van het minderjarige kind beheert, dan kun je dat bij testament regelen. Je wijst dan in het testament een bewindvoerder aan die tot het kind 18 jaar is het bewind over het erfdeel voert.
Je kunt er ook voor kiezen om het bewind langer te laten duren dan 18 jaar maar bijvoorbeeld totdat het kind 25 jaar is. Op die manier weet je zeker dat het kind ‘volwassen’ genoeg is om met de erfenis om te gaan.
Heeft u meer vragen over minderjarigen en een erfenis? Of heeft u vragen over de afwikkeling van een nalatenschap? Neem dan gerust contact op met Claassen Advocaten!
