Het gaat hierbij om huurovereenkomsten voor de detailhandel en de horeca, bijvoorbeeld voor het huren van een winkel of restaurant (“de zgn. 7:290-bedrijfsruimtes”). Huurovereenkomsten voor het huren van een kantoor vallen niet onder deze categorie. Dat is de zgn. 7:230 overige bedrijfsruimtes.

De bescherming van de huurder van middenstandbedrijfsruimtes is sterk. De redenering is dat een huurder vaak veel moet investeren in het pand en dat de huurder sterk afhankelijk is van de locatie, waardoor verhuizen naar een ander pand soms gewoon onmogelijk is. Om de huurder daartegen te beschermen zijn er opnieuw een aantal strikte en beschermende regels in het leven geroepen.

Verhuurders van bedrijfsruimtes waar een winkel in is gevestigd, die geconfronteerd worden met een huurder die van het huurcontract af wil omdat hij zijn bedrijf heeft verkocht, en daarom een nieuwe huurder introduceren, hoeven dat niet zomaar te accepteren. Maar als de verhuurder zijn medewerking weigert op onredelijke gronden, dan kan de huurder aan de rechter vragen om in te grijpen. Iedere huurder van een middenstandsbedrijfsruimte heeft namelijk het zogenoemde recht van indeplaatsstelling. Dat recht van indeplaatsstelling is dwingend vastgelegd in het huurrecht bedrijfsruimte: het kan dus niet in het huurcontract worden ‘weggecontracteerd’. Bij indeplaatstelling is geen sprake van een nieuwe huurovereenkomst bedrijfsruimte, maar van voortzetting van de bestaande huurovereenkomst. Dat betekent dus dat de huurprijs hetzelfde blijft.

De verhuurder die het verhuurde zelf dringend in gebruik wenst te gaan nemen kan op die grond de huurovereenkomst opzeggen. Anders dan vaak gedacht wordt, hoeft het niet per se de verhuurder zelf te zijn die het verhuurde in gebruik wenst te gaan nemen. Op deze opzeggingsgrond kan ook een beroep worden gedaan door de verhuurder als zijn geregistreerde partner, een bloed- of aanverwant in de eerste graad of een pleegkind het gehuurde persoonlijk in gebruik wil gaan nemen.

Een ander veel voorkomend misverstand is dat “dringend” betekent dat er sprake moet zijn van haast. Het gaat echter niet om een urgentie in de tijd. Het gaat erom dat het eigen gebruik door de verhuurder van de bedrijfsruimte voor hem van wezenlijk belang is.

Als de verhuurder voornemens is om de bedrijfsruimte in plaats van winkelruimte (dus bedrijfsruimte in de zin van artikel 7:290 BW) als kantoorruimte te gaan gebruiken in de zin van artikel 7:230a BW dan staat dat nieuwe, andere gebruik niet in de weg aan een beroep op de opzeggingsgrond van dringend eigen gebruik.