“Zij zijn groot en ik is klein, en da's niet eerlijk, o nee.”

“Zij zijn groot en ik is klein, en da’s niet eerlijk, o nee.”

Kent u de kreet van het in de jaren ’70 populaire stripfiguurtje Calimero nog:

“Zij zijn groot en ik is klein, en da’s niet eerlijk, o nee.”

Dan is er per 1 juli 2017 goed nieuws voor het MKB en de ZZP’ers onder u.

“Zij zijn groot en ik is klein, en da’s niet eerlijk, o nee.”

Per die datum is immers de Wet uiterste betaaltermijn van zestig dagen voor grote ondernemingen in werking getreden. Deze wet heeft tot doel onredelijk lange betalingstermijnen tegen te gaan.

Met deze wet krijgt het MKB en de ZZP’er een wapen tegen de grote afnemers die hun sterke positie misbruiken door extreem lange betalingstermijnen te bedingen. Termijnen van 90 tot 120 dagen zijn vaak eerder regel dan uitzondering en voor uw liquiditeit is dat natuurlijk een zeer onwenselijke situatie. Het argument om de bedongen lange betalingstermijn toch maar te accepteren, is veelal gelegen in het feit dat u deze grote afnemer niet kwijt wilt, maar daar vervolgens wel een afhankelijke relatie mee krijgt.

Met ingang van 1 juli 2017 is het voor grote afnemers echter verboden om betalingstermijnen van langer dan 60 dagen te bedingen indien er wordt gecontracteerd met leveranciers en dienstverleners in het MKB. Indien toch een langere betalingstermijn wordt bedongen van meer dan 60 dagen, dan is die termijn van rechtswege nietig en heeft deze dus geen gelding. De overeengekomen langere termijn wordt van rechtswege, dus automatisch, omgezet in een betaaltermijn van 30 dagen.

De afnemer is vervolgens vanaf de 31^e dag na de factuurdatum dan meteen de wettelijke handelsrente verschuldigd. Die ligt gebruikelijk hoger dan de marktrente en is bv. op dit moment maar liefst 8 %. De verjaringstermijn voor deze rente is 5 jaren te rekenen van de afloop van de geldende betaaltermijn van 30 dagen.

De wet geeft aan dat een afnemer “groot” is indien deze op twee achtereenvolgende balansdata voldoet aan ten minste twee van de drie onderstaande criteria:

De waarde van de activa op de balans is groter dan 20 miljoen euro;
De netto omzet over het boekjaar is groter dan 40 miljoen euro; en
Het gemiddeld aantal werknemers over het boekjaar is groter dan 250 werknemers.

Als Klein en middelgroot worden aangemerkt de bedrijven die niet of aan slechts één van deze criteria voldoen.

Voor alle overeenkomsten die vanaf 1 juli 2017 zijn aangegaan geldt deze wet onmiddellijk. Voor bestaande contracten geldt een overgangsregeling en krijgen partijen tot 1 juli 2018 de tijd om tot aanpassing van de betalingstermijnen over te gaan.

Stel, je krijgt volgende week van een grote afnemer een overeenkomst te tekenen met daarin (of vanwege de bedongen nog niet aangepaste algemene voorwaarden) een betalingstermijn van bijvoorbeeld 90 dagen voorgeschoteld?

Wat moet je dan doen? Zwijgen of de grote afnemer juist informeren over de nieuwe wet en vragen die toe te willen passen?

Dat is een keuze die u zelf moet maken. In het kader van de relatie zou ik prefereren de grote afnemer te informeren; in het andere geval kunt u de overeenkomst met de (te) lange termijn tekenen en er niets over zeggen. Vervolgens heb je wel, bv. na afloop van de overeenkomst het recht de wettelijke handelsrente te vorderen voor iedere factuur die later dan na 30 dagen is betaald.

Onze ondernemingsrecht advocaten zijn: